کوچه های غربت

هرگاه عیبی در من دیدی، به خودم خبر بده نه کسی دیگر را، چون تغییر آن دست من است!!کار اولت ثواب دارد و نصیحت است، اما گزینه دوم غیبت است و گناه است.چرا موقعی که چیز منفی در کسی می بینیم، جز خودش همه را خبر می دهیم؟؟؟ما شهرت را با صحبت کردن در مورد یکدیگر می دانیم نه با یکدیگر!!!جمله ای که بر یک هتل نوشته بود شگفت زده ام کرد:" اگر سبب رضایتت شدیم از ما سخن بگو و گرنه با خود ما بگو"بر خود تطبیقش دهیم تا غیبت از میانمان برود !!!نصیحت کن اما رسوا نکن!!!سرزنش کن اما جریحه دار نکن!!!بهشت وعده دور از دسترسی نیست اگر بی بهانه خوب باشیم!!! کوچه های غربت...

انسانهای صادق به صداقت حرف هیچ کس شک نمی کنند و حرف همه را باور دارند.انسانهای دروغ گو تقریبا حرف هیچ کس را باور ندارند و معتقدند که همه دروغ می گویند.انسانهای امید وار هموراه در حال امیدوار کردن دیگرانند.انسانهای ناامید همیشه آیه یاس می خوانند.انسانهای حیله گر معتقدند که همه مشغول توطئه هستند. انسانهای شریف همه را شرافتمند می دانند.انسانهای بزرگوار بیشتر کلامشان، تشکر از دیگران است.انسانهای بلند نظر هر کاری برای هر کسی می کنند باز هم با شرمندگی می گویند: ببخشید که بیشتر از این از دستم بر نیامد.انسانهای تنگ نظر هر کاری برای هر کس انجام دهند، چندین ب کوچه های غربت...